به گزارش مشرق، داوود عربعلی، سخنگوی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران گفت: «به خودرو داران توصیه می‌شود که هنگام سوخت‌گیری از کارت سوخت خود استفاده کنند؛ این امر مزیت‌هایی دارد؛ در واقع افراد می‌توانند برای سوخت‌گیری از کارت سوخت جایگاه‌داران استفاده کنند، اما با توجه به اینکه هر جایگاه یک یا دو عدد کارت در اختیار دارد ممکن است سوخت‌گیری با زمان بالا انجام شود. همچنین یکی دیگر از مزیت‌های استفاده از کارت سوخت شخصی این است که در صورتی که فرد به حجم بنزین دریافتی از جایگاه اعتراض داشته باشد می‌توان از طریق کارت سوخت مورد نظر این موضوع را بررسی کرد».
کارت هوشمند سوخت به عنوان یکی از زیرساخت‌های اطلاعاتی کشور در زمینه حمل و نقل و سوخت، نقش مهمی را در کنترل و کاهش مصرف بنزین در سال های اخیر ایفا کرده است. با اختصاص سهمیه بنزین در این کارت ها از اوایل تیرماه 86، مصرف کنندگان به رعایت الگوی مصرف ترغیب شدند و میزان مصرف این فرآورده مهم نفتی در طول هشت سال اخیر در محدود 60 تا 70 میلیون لیتر در روز کنترل شد.
همچنین کارت هوشمند سوخت شفافیت بازار عرضه و تقاضای بنزین را افزایش داد و موجب کاهش چشم‌گیر قاچاق این فرآورده نفتی شد. ایجاد بانک اطلاعات به روز خودروها و موتور سیکلت ها و مالکین آن‌ها و افزایش شفافیت اطلاعات در حوزه حمل و نقل کشور، از دیگر دستاوردهای استفاده از این زیر ساخت اطلاعاتی مهم کشور است.
برآوردها نشان می‌دهد، سامانه کارت هوشمند سوخت علاوه بر کمک به قطع نسبی قاچاق بنزین، توانست در طول 8 سال قریب به 75 میلیارد دلار در مصرف بنزین صرفه‌جویی ایجاد کند. 75 میلیارد دلاری که به دلیل کمبود تولید بنزین در کشور نسبت به مصرف، همه آن باید صرف واردات بنزین می‌شد.
با تک نرخی شدن بنزین و در صورت تداوم شرایط فعلی، این زیرساخت مهم اطلاعاتی به تدریج به حاشیه می‌رود، زیرا مردم می توانند با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران نسبت به سوخت گیری از جایگاه‌های عرضه سوخت اقدام کنند.
در این حالت، مردم انگیزه‌ای برای استفاده از کارت سوخت خودروی خود نخواهند داشت و به تدریج استفاده از کارت سوخت در میان آن‌ها کاهش می‌یابد. راهکار استمرار استفاده مردم از کارت سوخت خودروی خود، استفاده از سازوکارهایی است که همچنان منافع اقتصادی مردم در استفاده از این کارت‌ها باشد و نه خواهش و درخواست مسئولان وزارت نفت از آن‌ها برای استفاده از این کارت‌ها. قطعا اکتفای دولت به این راهکارهای زبانی موجب مشارکت مناسب مردم و حفظ این زیرساخت اطلاعاتی نمی‌شود.
در حال حاضر، دولت برای استفاده از گازوئیل در موارد اضطراری یعنی برای کسانی که بدون همراه داشتن کارت سوخت خودروی خود، اقدام به سوخت‌گیری با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران می کنند، قیمت دومی را مشخص کرده است. راهکار مناسب برای حفظ کارت سوخت بنزین و جلوگیری از خسارت های ناشی از بین رفتن این سامانه مهم اطلاعاتی در زمینه بنزین، استفاده از سازوکاری مشابه گازوئیل است.
اگر سوخت‌گیری با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران، برای هر لیتر 500 تومان گران‌تر از سوخت گیری با کارت سوخت خودرو باشد، استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران برای عموم مردم صرفه اقتصادی نخواهد داشت و مردم همچنان از کارت سوخت خودروی خود برای سوخت گیری استفاده نمایند. در نتیجه، هم درآمد دولت از محل فروش بنزین افزایش می یابد و هم زیرساخت کارت سوخت حفظ می شود.
کارت هوشمند سوخت به عنوان یکی از زیرساخت‌های اطلاعاتی کشور در زمینه حمل و نقل و سوخت، نقش مهمی را در کنترل و کاهش مصرف بنزین در سال های اخیر ایفا کرده است. با اختصاص سهمیه بنزین در این کارت ها از اوایل تیرماه 86، مصرف کنندگان به رعایت الگوی مصرف ترغیب شدند و میزان مصرف این فرآورده مهم نفتی در طول هشت سال اخیر در محدود 60 تا 70 میلیون لیتر در روز کنترل شد.
همچنین کارت هوشمند سوخت شفافیت بازار عرضه و تقاضای بنزین را افزایش داد و موجب کاهش چشم‌گیر قاچاق این فرآورده نفتی شد. ایجاد بانک اطلاعات به روز خودروها و موتور سیکلت ها و مالکین آن‌ها و افزایش شفافیت اطلاعات در حوزه حمل و نقل کشور، از دیگر دستاوردهای استفاده از این زیر ساخت اطلاعاتی مهم کشور است.
برآوردها نشان می‌دهد، سامانه کارت هوشمند سوخت علاوه بر کمک به قطع نسبی قاچاق بنزین، توانست در طول 8 سال قریب به 75 میلیارد دلار در مصرف بنزین صرفه‌جویی ایجاد کند. 75 میلیارد دلاری که به دلیل کمبود تولید بنزین در کشور نسبت به مصرف، همه آن باید صرف واردات بنزین می‌شد.
با تک نرخی شدن بنزین و در صورت تداوم شرایط فعلی، این زیرساخت مهم اطلاعاتی به تدریج به حاشیه می‌رود، زیرا مردم می توانند با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران نسبت به سوخت گیری از جایگاه‌های عرضه سوخت اقدام کنند.
در این حالت، مردم انگیزه‌ای برای استفاده از کارت سوخت خودروی خود نخواهند داشت و به تدریج استفاده از کارت سوخت در میان آن‌ها کاهش می‌یابد. راهکار استمرار استفاده مردم از کارت سوخت خودروی خود، استفاده از سازوکارهایی است که همچنان منافع اقتصادی مردم در استفاده از این کارت‌ها باشد و نه خواهش و درخواست مسئولان وزارت نفت از آن‌ها برای استفاده از این کارت‌ها. قطعا اکتفای دولت به این راهکارهای زبانی موجب مشارکت مناسب مردم و حفظ این زیرساخت اطلاعاتی نمی‌شود.
در حال حاضر، دولت برای استفاده از گازوئیل در موارد اضطراری یعنی برای کسانی که بدون همراه داشتن کارت سوخت خودروی خود، اقدام به سوخت‌گیری با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران می کنند، قیمت دومی را مشخص کرده است. راهکار مناسب برای حفظ کارت سوخت بنزین و جلوگیری از خسارت های ناشی از بین رفتن این سامانه مهم اطلاعاتی در زمینه بنزین، استفاده از سازوکاری مشابه گازوئیل است.
اگر سوخت‌گیری با استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران، برای هر لیتر 500 تومان گران‌تر از سوخت گیری با کارت سوخت خودرو باشد، استفاده از کارت سوخت جایگاه‌داران برای عموم مردم صرفه اقتصادی نخواهد داشت و مردم همچنان از کارت سوخت خودروی خود برای سوخت گیری استفاده نمایند. در نتیجه، هم درآمد دولت از محل فروش بنزین افزایش می یابد و هم زیرساخت کارت سوخت حفظ می شود.
